Evo šta se dešava: klijent koji želi da poboljša svoju ishranu, unamljuje nutricionistu kako bi mu pomogao da poboljša svoju dijetu.
Nakon toga nutricionista analizira klijentovu ishranu, odnosno šta klijent jede, koju hranu preferira, i zatim zajedno prave plan ishrane koji odgovara klijentovom životnom stilu i ciljevima. Ubrzo nakon toga klijent postaje sretan konzument.
Ali tek tada počinju pravi problemi, tj. nakon što druge osobe počnu ispitivati klijenta o njegovoj dijeti, klijent se nađe u situaciji da se preispitiva. “Zar tvoj nucrionista ne zna da crveno meso prouzrokuje rak? I da krompir prouzrokuje dijabetes? Zar ti ne bi trebao govoriti da jedeš manje soli, radi povišenog krvnog pritiska? Itd…”
Upravo ovakva vrsta mitova otežava posao nutricionistima. Evo nekoliko fraza na koje bi trebali zaboraviti:
Mit #1: “Povećano unošenje proteina u organizam šteti tvojim bubrezima.”
1983. godine, istraživači su prvo otkrili da povećano unošenje proteina u organizam dovodi do veće razine glomerularne filtracije – GFR.
Nauka je zapravo dokazala: Prije dvije decenije, holandski istraživač je došao do zaključka da hrana bogata bjelančevinama koja povećava razinu GFR, nema nikakav štetan uticaj na cjelokupnu funkciju bubrega.
Mit #2: “Slatki krompir je zdraviji od običnog krompira.”
S obzirom da većina amerikanaca jede više obični krompir i čips – konzumacija ovog povrća je bila dovedena u vezu sa gojaznosti i rizicima od dobijanja dijabetesa. Međutim, slatki krompir, koji se obično jede cijeli, smatran je zdravijim, jer sadrži više hranjivih tvari.
Nauka je ustvari dokazala: Obični krompir i slatki krompir imaju potpuno drugačije hranjive tvari i jedan od njih je ustvari zdraviji. Dok slatki krompir sadrži više vlakana i vitamina, obični krompir sadrži više bitnih minerala. Što se tiče glikemijskog indeksa, slatki krompir je niži na skali, dok se obični krompir obično ne jede bez sira ili putera. I upravo ovi dodaci prouzrokuju debljinu, ali i smanjuju glikemijski indeks hrane.
Mit #3: “Crveno meso uzrokuje rak.”
Studija koja je provedena 1986. godine od strane japanskih istraživača otkrila je da se rak pojavio kod štakora koji su hranjeni sastojcima mesa koji se zovu heterociklični amini, odnosno satojcima koji su generirani iz mesa. I od tada neke studije koje su provedene na velikom broju populacije sugerirale su na potencijalnu povezanost između mesa i raka.
Šta je nauka zapravo dokazala: Nijedna studija nije pronašla direktnu povezanost između konzumacije crvenog mesa i pojave raka. Ove studije su bile daleko od zaključka da crveno meso uzrokuje rak.
Mit #4: “Škrobni sirup i visoko fruktozni kukuruzni sirup (ili HFCS) više debljaju od običnog šećera.”
U studiji iz 1968. godine, štakori koji su jeli hrana bogatu fruktozom više su se udebljali. Zatim u 2002, istraživači sa Univerziteta u Kaliforniji objavili su poznati članak u kojem tvrde da je povećana konzumacija fruktoze, uključujući i visoko fruktozni kukuruzni sirup, analogna gojaznosti.
Šta je nauka zapravo pokazala: I HFCS i saharoza sadrže jednaku količinu fruktoze. Dvije najčešće korištene vrste HFCS su HFCS-42 i HFCS-55, koje sadrže 42% i 55% fruktoze. Saharoza je po hemijskom sastavu veoma slična fruktozi (50%). Zbog toga su naučnici sa ovog univerziteta ispitivali fruktozu uzetu iz HFCS-a i saharoze. Istina je da ne postoje nikakvi dokazi koji pokazuju razliku između ove dvije vrste šećera.
Mit #5: “Sol prouzrokuje povišen krvi pritisak i trebala bi se izbjegavati.”
Istraživač Walter Kempner sa univerziteta “Duke University” je postao poznat po tome što je prvi počeo vršiti ristrikciju soli u liječenju ljudi sa povišenim krvnim pritiskom. Kasnije su studije zaključile da reduciranje soli može pomoći i smanjenju hipertenzije. Šta je nauka zapravo pokazala: Veliki broj naučnih članaka je utvrdio da ne postoji nikakav razlog zbog kojeg je ljudima sa normalnim krvnim pritiskom bolje ukoliko izbjegavaju sol. Ako neka osoba već ima povišen krvni pritisak može biti da je “osjetljiva na sol.” Kao rezultat toga, reduciranje količine soli koju jedemo može biti korisno. Međutim, poznato je više od 20 godina da ljudi sa visokim krvnim pritiskom koji ne žele da smanje unošenje soli mogu jednostavno konzumirati hranu koja sadrže više kalija. Zašto? Zato što je to pravi balans za dva značajna minerala. Jedan holandski istraživač je utvrdio da smanjeno uzimanje kalija ima isti utjecaj na krvni pritisak kao i povišena konzumacija
Puter
Naravno da je puter bogat masnim tvarima. Ali većina od ovih masnoća sadrži palmitinsku i stearinsku kiselinu. Istraživači su dokazali da ove zasićene masne kiseline ne utječu na kolesterol.
Puter je jedan od glavnih izvora linolne kiseline i prirodna je vrsta masnoće. Studije su pokazale da masnoće koje sadrži puter poboljšavaju tjelesne sposobnosti za absorpciju vitamina A, E, D, i K.
